Op wie kun jij steunen — en wie steunt op jou?
Ik zat met Hannah in de wei. De dag was mooi geweest, maar vol. Zo’n dag die energie geeft, maar ook iets van je vraag. de drukte die iedere volwassene wel kent, zorg voor je gezin, werk, etc. We zaten stil. Niets hoefde, alles mocht. En op een gegeven moment kwam ze naast me staan en legde haar hoofd zachtjes op mij. Geen woorden, geen uitleg — gewoon een gebaar van vertrouwen. Van steun zoeken. Of misschien geven?
Op dat moment ging er een gedachten door me heen. Wie mag op mij leunen? En andersom: op wie durf ík te steunen als het leven even zwaarder voelt dan normaal?
We denken vaak dat steun groot moet zijn: heldendaden, grote gebaren. Maar het zit in kleine dingen. In stiltes die je samen deelt. In het mogen zijn zoals je bent. In een hoofd op je schouder na een lange dag.
Steunen is wederzijds. De één leunt, de ander vangt op. En morgen kan het omgedraaid zijn. Misschien is dat wel de idee van verbondenheid: weten dat je niet alles alleen hoeft te dragen, en tegelijk dat jij er ook voor een ander kunt zijn.
Stel jezelf vandaag één vraag: Kan iemand op mij bouwen? En durf ik ook af en toe te rusten bij een ander? of ben je misschien toch hulp nodig bij het ontvangen of geven van hulp of steun? wie weet kunnen Hannah en ik jou helpen bij deze vragen.
Reactie plaatsen
Reacties